درخشش یک فیلم ترسناک است این درست.همه عناصر اشنای سینمای وحشت مثل یک خانه متروک و بزرگ ؛یک زن منفعل و یک مرد گرگ صفت و ارتباطات ماورایی در ان موجود است.

اینها همه به کنار ولی نام بزرگ کوبریک کافی است تا این متن ترسناک را به سطح فیلمی اندیشمندانه ارتفا دهد شاید درخشش بهترین فیلم کوبریک نباشد ولی وجود کارگردانی کاربلد و متفکر  رمانی  کاملاًوحشتناک را به فیلمی اندیشمندانه و چند لایه تبدیل کرده است.

اگر چه فیلم در تلویزیون ما چنان قیچی خورده که نمی شود مدعی بود ما(درخشش) را دیده ایم ولی تلفیق شگفت موسیقی و فیلم؛صحنه پردازی استادانه ؛ دکوپاژ قدرتمندانه و بازیهای محکم نشان می دهد نام بزرگ کوبریک در تیتراژ یک فیلم به چه معناست.

هتل سرد دوراقتاده و بزرگ و رمزآلود با تاریخچه پراز خویشاوندکشی و جنایتش نمادی از قدرت است.

قدرتی موهوم ولی جذاب و پرکشش که برای حفظ ان انسانی نویسنده به گرگی خونخوار بدل می شود و القایات شیطانی اورا در حس موهوم قدرت خود تقویت مبی کند و او تا اخرین نقطه سقوط پیش می رود در حالیکه توهم قدرت او را از خود انسانی اش خالی کرده است.

درخشش قصه همه دیکتاتورهای تاریخ است که در قضر سرد و خالی ولی بزرگ  و زیبای توهمات خود ذره ذره از انسانیت تهی می شوند.

درخشش ازیک فیلم ترسناک  به معنای متداول چند گامی جلوتر است.