می گویند روزنامه نگاران چشمان بینا و زبان گویای مردم اند و توصیه می کنند که همیشه این قشر بیدار باشند وهوشیار تا بتوانند از حقوق و مطالبات مردم بگویند ، این گفته البته گفته ای صادقانه و دقیق است اما نه برای روزنامه نگاری که شب تا صبح را در کابوس مرگ آورپیش فروش بلیتهای نوروزی گذرنده است ! البته حتی روزنامه تگار بیچاره ای هم که شب را در کنار صدها نفر از همشهریانش -که در هنگام اخذ مالیات و عوارض به عزیزان مسوولان تبدیل می شوند- در خیابانهای سرد شهر گذرانده است و از شدت خواب و خستگی در حال انفجار است نمی تواند در این هنگام سکوت پیشه کند و هیچ نگوید. ماجرای زجر دهنده پیش فروش بلیتهای نوروزی برای همه ی کسانی که در ایام نوروز به اجبار یا اختیار قصد سفر دارند داستانی است که هر سال بدون تغییری در آن با همه ی ابعاد آزاردهنده و تلخ آن در حال تکرار است و وعده های مسوولان در مصاحبه ها و اظهار فضلهای سنواتی تغییری د رآن ایجاد نمی کند. به هرحال مردم محکوم هستند با وضعیت موجود بسازتد و به خاطر ناتوانی مسوولان در ایجاد بسترهای مناسب در خدمتگزاری به مردم مثل همیشه مشکلات را به جان بخرند و خرد و خسته و احتمالاً ناکام از دریافت بلیت روزهای مورد نظر خود به خانه هایشان بازگردند و تا سال بعد که ماجرا دوباره عیناً تکرار می شود بسازند و بسوزند. فروش زودهنگام بلیتها به صورت کنونی بستر مناسبی نیز برای فعالیت دلالان سودجو فراهم می کند که با اغتنام فرصت و آگاهی از عطش مردم برای سفر در این ایام کیسه ای برای خود بدوزند و به قیمت تضییع حقوق مردم سعی در نفوذ در آژانسها و رزرو بلیت کنند.در این میان اگرچه ماموران کنترل رجا سعی در به حداقل رسانیدن این سواستفاده ها دارند ولی بالا بودن حجم دریافت بلیتها ، تعدد مراکز فروش ، تراکم مراجعان و کم بودن بازرسان امکان عرض اندام دلالان را بالا برده است. پیش فروش اینترنتی بلیتها هم با همه تبلیغات و سودی که به جیب یک بانک خصوصی سرازیر کرد به دلیل حجم بالای مراجعات و ضعف ساختاری سیستم آن لاین رجا در بسیاری از موارد به خصوص در آخرین لحظات خرید اینترنتی به وسیله ای برای آزار و تضییع مضاعف حقوق مردم تبدیل شد. به نظر می رسد در کشور انجام نصفه ونیمه کارهای جدید بدون محاسبه میزان استقبال یا عدم استقبال مردم و نیز پیش بینی کردن توناییهای سخت افزاری و نرم افزاری به یک عادت مدیریتی بدل شده که این هم یکی از آن موارداست. مردم علاوه بر کرامت انسانی و ارزشهای والایی که دین برای آنان قائل است شهروندان جامعه هستند و دولت به سبب مالیاتهایی که از آنان می ستاند مستحق بالاترین احترام ،ارزشگذاری و خدمت رسانی اند ،چیزی که مسوولان عزیز راه آهن به رغم همه تلاشها و تمهیدات در رسیدن به آن هنوز فاصله ای فراوان دارند. درپایان به مسوولان محترمی که درسازمان میراث فرهنگی و گردشگری و در برنامه ریزیهای افسانه ای خو دافق جذب بیست میلیون گردشگر را در دو دهه آینده مشاهده کرده اند فقر خجالت آور زیر ساختها حتی در پاسخگویی به شهروندان خودی را متذکر می شویم !
