سفارش تبلیغ
صبا ویژن
 تعداد کل بازدید : 121713

  بازدید امروز : 1

  بازدید دیروز : 4

آرش شفاعی2

 
آگاهترین مردم به خود، بیمناکترین آنها از پروردگارش است [امام علی علیه السلام]
 
نویسنده: آرش شفاعی ::: چهارشنبه 83/11/28::: ساعت 10:11 صبح

  چهارشنبه 28 بهمن ماه 1383     /   78862  

آیینه چشم ملائک موج برداشت
 
images/20050215/shear.jpg



ارسال کنید

مجموعه شعر «گنجشک و جبرئیل» از معدود مجموعه های شعر سپید است ، که در سالهای اخیر منتشر شده و به صورت کامل به انعکاس واکنش های فکری و روحی سراینده به یک موضوع واحد مربوط است. اصولا حادثه عاشورا و شهادت حماسی حضرت امام حسین ع در صحرای کربلا دارای ویژگی هایی است که باعث شده به عنوان یک موضوع همیشگی برای نخبگان شیعی همواره مورد توجه باشد. در نگاه حسن حسینی ، عاشورا سراسر ایثار ، بزرگواری ، حماسه و شکوهمندی است ، که انکار خنجر و زوبین نمی تواند بر گلوی مبین آفرینندگان آن خدشه ای وارد کند. شیوه نگریستن و نزدیک شدن شاعربه مقوله های مذهبی یا حوادث تاریخی که به بزرگان دین مرتبط است ارتباط تنگاتنگی با شیوه فکری و نوع نگرش به مقوله مذهب و شعر به صورت توامان دارد.
در بسیاری از موارد ، حادثه ای چون قیام حسینی برای شاعر موضوع است ؛ یعنی او می خواهد در این موضوع شعری بسراید، همچنان که در بسیاری از موضوعات دیگر حکمی ، اخلاقی ، اجتماعی یا شخصی شعر می سازد.
در نتیجه این نوع شاعران اولا نگاهی سطحی و طبق معمول به مقوله ای عظیم نظیر عاشورا دارند و ثانیا برای این که این شعر موضوعی آنها، گیرایی داشته باشد، عمدتا در گیر شرح و بسط عاطفی ماجرا می شوند و چون عمده شعرهای این گونه برای مخاطب عام سروده می شود ، حرفها هم در همان سطحی است که عامه مردم از موضوع برداشت می کنند. در جبهه مقابل این دیدگاه ، شاعری قرار دارد که عاشورا برای او یک موضع فکری است ، نه یک موضوع شعری.
در این دیدگاه است که اصولا قیام سید الشهداع به عنوان یک پایه و استوانه بنیادی در شالوده بندی نظام فکری و عقیدتی شاعر حضور دایم دارد و حتی اگر شاعر، شعر عاشورایی نسراید، تاثیرپذیری از آن دیدگاه و حضور همیشه و پررنگ موضع مندی شیعی و عاشورایی ، در نگاه و بیان او واضح است.
«گنجشک و جبرئیل» از نمونه های قابل ذکر این دیدگاه فکری است.
نگاه سراینده آن به موضوع شعر عاشورایی ، برخاسته از موضع فکری اوست و به همین دلیل ، در شعرا و تصاویر موهن و جسارت آمیز که برخی شاعران برای برانگیختن احساسات مخاطب از اهل بیت ع به دست داده اند و آن بزرگواران همیشه سرافراز را بیمار ، اسیر ، ذلیل و بیچاره خطاب کرده اند خبری نیست و نگاه او به ماجرا همان نگاه حضرت زینب است که ، ما رایت الا جمیلا. از خیمه گاه زخمی آب
دود حریق العطش تا عرش می رفت...
امداد را پیچیده در شولای طوفان
مردی به نام آبی دریا
به شط زد... دستی نهانی
لوحی مخطط را برآورد
نامی تناور را به رنگ سرخ خط زد...
آن گاه در عرش
آیینه چشم ملایک موج برداشت


ایهام تناسب ، ویژگی سبکی حسینی



یکی از مهمترین ویژگی های کار مرحوم حسینی در «گنجشک و جبرئیل» استفاده آگاهانه و موفق از ایهام تناسب است.
آنچنان که می دانیم ، عمده شاعران قدرتمند در طول تاریخ ادبیات فارسی از این صنعت بهره های هنرمندانه فراوان گرفته اند و استاد ایهام های شعر فارسی ، بی هیچ شک و شبهه ای حافظ است.
استفاده از این صنعت ، به بالا بردن سطح استفاده و کارکرد فرامتنی کلمات در مدار معمولی زبان کمک شایانی می کند. برای مثال هنگامی که شاعر می گوید:
آن روز ذوالفقار
با فرودی مجمل
کوهان گندیده شما را
به دونیم کرد
شاعر در استفاده از کلمه مجمل ، تعمد هنرمندانه ای به خرج داده است ؛ زیرا قرابت لفظی این کلمه با واژه جمل ، یادآوری می کند که شاعر بدون استفاده مستقیم از این کلمه ، قصد یادآوری حادثه تاریخی جنگ امیرمومنان با اصحاب جمل را دارد. یا به این شیوه استفاده از کلمه «دوپهلو» نگاه کنید که چگونه استفاده آن در کنار واژه «دنده» و ارتباط معنایی میان «پهلو» و «دنده» ، به ارتقای سطح معنایی و ایجاد لذت هنری در اثر کمک کرده است:
برق پودلای دوپهلو
میان دنده های من فاصله انداخت
همچنان که گفته شد ، استفاده از ایهام یک ویژگی سبکی عیان در کار حسینی است و می توان چندین مثال در این مورد در کار او پیدا کرد که حجم بالای مطلب و حوصله فراوان خواننده را می طلبد.


ترکیب سازی



به فهرستی از برخی ترکیبات مورد استفاده شاعر نگاهی می اندازیم: «منطق سیال ، سیل زخمدار اسارت ، پنجره عادل ، دست متورم زمین ، آفتاب بحرانی ، صبح مبین ، بادهای شرقی صالح ، ابرهای مومن ، آسمان مخلص ، غرور گرداب ، کوه صبور فاجعه ، شمشیر باستانی شرق ، آرواره بی ذوق ، بادهای کافر...» آن چنان که مشاهده می شود ، شاعر بیشتر از الگوی «محسوس + غیرمحسوس» یا «موجود بی جان + صفت متعلق به موجود جاندار» استفاده کرده که استفاده از ترکیبهای این گونه هم دست شاعر را در انتخاب کلماتی که بتوانند نقش دوگانه ای (نظیر آنچه درباره ایهام ها گفتیم) باز گذاشته و هم در انتقال سریع و غیرمستقیم مفهوم به شاعر کمک کرده است.


تلمیح



نکته مهمی که در سروده های مذهبی بخصوص سروده هایی که قصد دارند علاوه بر تحریک عاطفی مخاطب ، او را به اندیشیدن در فلسفه حرکت و قیام ائمه ع وادارند ؛ آگاهی هایی تاریخی است.
متاسفانه در نقل روایت ها و ماجراهای مربوط به زندگی و شهادت ائمه ع و از جمله حادثه سرخ عاشورا در طول تاریخ ، شاخ و برگ های نادرست و جعلها و تحریف هایی وارد شده و همین موضوع ، سبب می شود هنگام نزدیک شدن به این گونه شعری تمام نگاه و حواس شاعر شیعی متعهد به دنبال این باشد، که ناآگاهانه سبب ترویج غلوگویی ها یا تحریف های تاریخی که باعث وهن مقام امامت می شود ، نباشد. از سوی دیگر، استفاده از این آگاهی های تاریخی ، کارکرد مهمی در شعر دارند زیرا هم از یک سو موجب کاستن از شرح و بسطهای اضافه و ایجاد ایجاز در شعر شده و از سوی دیگر نیز تقریب ذهنی خواننده را به سوژه شعری موجب می شود.
برای مثال ، هنگامی که شاعر می گوید:
... و با سه شعله
گلوگاه راه شیری شکافت
اشاره ای دارد به اصابت تیر سه شعبه به گلوی حضرت علی اصغرع نوزاد شیرخوار امام حسین ع بدون این که نام مستقیمی از آن حضرت بیاورد. یا جایی که می گوید:
تو آن راز رشیدی
که روزی فرات بر لبت آورد
و کنار درک تو
کوه از کمر شکست
شاعر به روایت تاریخی روبه رو شدن امام ع با پیکر شهید برادرشان حضرت ابوالفضل العباس عاشاره ای دارد که امام پس از اطلاع یافتن از شهادت آن جناب می گوید ، که کمرم در این داغ شکست. آنچنان که می بینیم ، شاعر با استفاده شاعرانه ای که از این جمله امام کرده است پایان بندی مناسبی برای شعر خویش ایجاد کرده که حس عاطفی و تاثیرگذاری فراوانی دارد. (رجوع کنید به شعر راز رشید که یکی از بهترین شعرهای مجموعه است.)


ضعف های کتاب



«گنجشک و جبرئیل» هم مانند هر اثر دیگری از ضعف خالی نیست. یکی از ضعفهای این مجموعه ، که در برخی شعرهای آن بوضوح دیده می شود ، بیان مستقیم است: یعنی شاعر در برخی موارد ، چنان شیفته مفاهیم مورد نظر یا ممدوح خویش شده که از یاد برده است ، باید شعر بسراید. به همین دلیل ، در این گونه موارد نوشته های او بشدت از منطق نثر پیروی می کند و اگر مقطع نوشته نشوند ، یک نثر ادبی معمولی است: با من بگویید / تکلیف لفظ ناتوان حماسه / غیر از سکوت / در قبال ملکوت نام شما چیست؟

یا این مورد:

قربی می جوییم / از سنگ جاهلی / که نرخ مروارید محمدی را شکست / و از پولادی / که در کوفه / برج آفتاب را به دو شق کرد / و در عاشورا/ بوسه گاه نبی را / درنوردید نکته دیگر نیز فراز و فرود شعرهاست ، به گونه ای که شاعر در انتخاب شعرها برای تکمیل مجموعه ناگزیر به گزینش چند شعر از جمله شعرهای «دیباج اصغر، گنج در دیوار یا در کتابی ابدی» را که به نسبت سایر شعرها ضعیف ترند شده است ، که این موضوع به یکدستی اثر لطمه زده است.


حرف آخر



به روح سید حسن حسینی درود می فرستیم و آرزو می کنیم همچنان که خود گفته بود و آرزو کرده بود «گنجشک و جبرئیل» باعث شفاعت او در محشر و تقرب آن روح نگنجیده در حصارها با اولیای حق شود. ایدون باد!

  • نوآوری در قالب


    انتخاب قالب سپید برای سرودن شعر مذهبی ، پیش از انتشار «گنجشک و جبرئیل» مسبوق به سابقه بود. پیش از زنده یاد سیدحسن حسینی ، دکتر طاهره صفارزاده و دکتر سیدعلی موسوی گرمارودی شعرهای معروفی را در این قالب سروده بودند ؛ اما ویژگی عمده شعرهای آن دو نفر، مطول بودن آنها بود. حسن حسینی که پیش از «گنجشک و جبرئیل» شعر بی وزنی از او منتشر نشده بود ، در این مجموعه ، 30 قطعه شعر سپید را که طولانی ترین آنها 3 صفحه است ، گردهم آورده است.
    او در این مجموعه سعی کرده است با کشف ارتباطات معنوی میان اجزای شعر خود در غنای بیشتر معنایی آنها بکوشد.


  • آرش شفاعی

     

    لیست کل یادداشت های این وبلاگ