ماه، دريا را به خود مي خواند و
آب
با كمندي، در فضاها ناپديد،
دم به دم خود را به بالا مي كشيد.
جا به جا در راه اين دلدادگان
اختران آويخته فانوس ها
گفتم اين دريا و اين يك ذره راه
مي رسامد عاقبت خود را به ماه
من، چه مي گويم، جدا از ماه خويش
بين ما
افسوس
اقيانوس ها.....
